پوشش زنده ما را از جلسات دادگاه عالی در مورد اقدام مثبت دنبال کنید.
واشنگتن – دادگاه عالی روز دوشنبه با تصمیم گیری در مورد قانونی بودن برنامه های پذیرش نژادپرستانه در هاروارد و دانشگاه کارولینای شمالی موافقت کرد و این امر باعث ایجاد تردیدهای جدی در مورد آینده اقدام مثبت در آموزش عالی شد.
دادگاه بارها از برنامه های مشابه حمایت کرده است، آخرین بار در سال 2016. اما تعداد اعضای دادگاه در سال های اخیر به سمت راست رفته است و اکثریت محافظه کار جدید آن تقریباً مطمئن است که برنامه های چالش برانگیز را با شک و تردید می نگرند، و بیش از 40 سال سابقه در این مسابقه را به خطر انداخته است. می تواند به عنوان یکی از عوامل بسیاری در ارزیابی متقاضیان مورد استفاده قرار گیرد.
جاستین درایور، استاد حقوق در دانشگاه ییل، گفت: «اقدامات مثبت در طول پنج دهه گذشته بارها و بارها اجرا شده است. اما این دو مورد بی‌تردید جدی‌ترین تهدیدات را برای ادامه حیات اقدام مثبت ایجاد می‌کنند.»
پرونده علیه هاروارد آن را متهم به تبعیض علیه دانشجویان آسیایی آمریکایی با استفاده از یک استاندارد ذهنی برای سنجش ویژگی هایی مانند دوست داشتنی بودن، شجاعت و مهربانی و ایجاد سقفی برای آنها در پذیرش شد.
وکلای هاروارد گفتند که رقبا بر یک تحلیل آماری ناقص تکیه کرده اند و تبعیض این دانشگاه علیه متقاضیان آسیایی آمریکایی را رد کرده اند. به طور کلی تر، آنها گفتند که سیاست های پذیرش نژادپرستانه قانونی هستند.
در پرونده کارولینای شمالی، شاکیان استدلال آشناتری را مطرح کردند و گفتند که دانشگاه با اولویت دادن به سیاه پوستان، اسپانیایی تبارها و بومیان آمریکا علیه متقاضیان سفیدپوست و آسیایی تبعیض قائل شده است. دانشگاه پاسخ داد که سیاست‌های پذیرش آن تنوع آموزشی را تقویت می‌کند و طبق رویه‌های دیرینه دیوان عالی قانونی است.
اگر دیوان عالی از رویه های معمول خود پیروی کند، در دوره بعدی خود که از اکتبر آغاز می شود، به استدلال ها رسیدگی خواهد کرد. تصمیم گیری تا بهار یا تابستان 2023 محتمل نیست.
این موارد پایبندی اکثریت محافظه کار تازه تقویت شده به سابقه را آزمایش خواهد کرد. همانطور که در موارد اخیر در مورد سقط جنین، دلایلی وجود دارد که فکر می کنیم اکثریت در نادیده گرفتن سوابق عمده در صورتی که آنها را به شدت اشتباه بدانند، تردید نخواهند کرد.
امکان صدور حکمی که نژاد را به عنوان ملاحظات در پذیرش، محدود یا ممنوع کند، در سراسر آموزش عالی بازتاب گسترده ای خواهد داشت و می تواند اساساً پذیرش کالج ها را در سال های آینده تغییر دهد.
چنین حکمی، همه افراد ذی‌ربط موافقند، احتمالاً تعداد دانشجویان سیاه‌پوست و لاتین تبار را در تقریباً هر کالج انتخابی و تحصیلات تکمیلی کاهش می‌دهد و در عوض تعداد بیشتری از دانشجویان آسیایی آمریکایی و سفیدپوست پذیرش می‌شوند.
هر دو پرونده اقدام مثبت توسط Students for Fair Admissions، گروهی که توسط ادوارد بلوم، یک کارآفرین حقوقی تأسیس شده است، ارائه شده است که بسیاری از دعاوی را در زمینه به چالش کشیدن سیاست های پذیرش نژادپرستانه و قوانین حقوق رای سازماندهی کرده است، که چندین مورد از آنها به دادگاه عالی رسیده است.
در بیانیه ای، آقای بلوم گفت که از تصمیم دادگاه برای رسیدگی به پرونده ها استقبال می کند.
او گفت: «هاروارد و دانشگاه کارولینای شمالی به منظور دستیابی به سهمیه‌های نژادی تجویز شده، کلاس‌های دانشجوی سال اول خود را از نظر نژادی رد کرده‌اند. “هر متقاضی کالج باید به عنوان یک فرد منحصر به فرد مورد قضاوت قرار گیرد، نه به عنوان نماینده یک گروه نژادی یا قومی.”
هاروارد و دانشگاه کارولینای شمالی در بیانیه‌هایی گفتند که تصمیم برای رسیدگی به این پرونده‌ها آنچه را که به یک اصل اساسی پذیرش کالج تبدیل شده است، به خطر می‌اندازد.
لارنس اس. باکو، رئیس دانشگاه هاروارد، گفت که این چالش “40 سال سابقه قانونی را به خطر می اندازد که به کالج ها و دانشگاه ها آزادی و انعطاف پذیری برای ایجاد جوامع پردیس متنوع اعطا می کند.”
بت کیث، سخنگوی دانشگاه کارولینای شمالی، گفت که برنامه پذیرش این دانشگاه “امکان ارزیابی هر دانش آموز به روشی عمدی و متفکرانه را می دهد.”
دانشگاه ها هر دو در دادگاه های فدرال پیروز شدند و تصمیم به نفع هاروارد توسط دادگاه تجدید نظر فدرال تایید شد.
تصمیم دیوان عالی برای رسیدگی به هر دو پرونده ممکن است تحت تأثیر رژیم های حقوقی متفاوتی باشد که در مورد این دو مدرسه اعمال می شود. هاروارد، یک نهاد خصوصی، باید از قانون فدرال پیروی کند که تبعیض نژادی را به عنوان شرط دریافت پول فدرال ممنوع می کند. دانشگاه کارولینای شمالی که دولتی است نیز باید بند حفاظت برابر قانون اساسی را رعایت کند.
دیمون هویت، رئیس کمیته وکلای حقوق مدنی تحت قانون، که نماینده دانشجویان و فارغ التحصیلانی است که از این برنامه ها دفاع می کنند، گفت که آنها نقش حیاتی داشتند.
«دانشگاه‌های منتخبی مانند هاروارد و UNC-Chapel Hill مدت‌هاست که برای پذیرش دانشجویان رنگین‌پوست، که به مرور زمان برای دسترسی به موسسات نخبه کنار گذاشته شده‌اند و از لحاظ تاریخی در حاشیه قرار گرفته‌اند، تلاش کرده‌اند. هویت گفت. «سیاست‌های پذیرش نژادپرستانه ابزاری حیاتی است که تضمین می‌کند دانش‌آموزان رنگین‌پوست در فرآیندی که معمولاً برای عزم، دستاوردها و استعدادهای بی‌شمار آنها ارزش قائل نیست، نادیده گرفته نمی‌شوند.»
اما کنت ال. مارکوس، که به عنوان دستیار وزیر حقوق مدنی در وزارت آموزش در دولت ترامپ خدمت می کرد، گفت که رفتار هاروارد با دانشجویان آسیایی یادآور تلاش های آن برای محدود کردن ثبت نام یهودیان است.
او گفت: «همانطور که هاروارد در دهه 1930 فکر می‌کرد که دانشجویان یهودی فاقد شخصیتی هستند که آنها را مردان خوب هاروارد بسازد، امروز نیز اغلب دانشجویان آسیایی را فاقد شخصیت مناسب می‌دانند.»
این قضیه آسیایی‌های آمریکایی را دچار اختلاف کرده است.
جیسون زو، رئیس بنیاد انجمن چینی دره سیلیکون، که مختصری در حمایت از رقبای پرونده هاروارد ارائه کرد، گفت که بسیاری از آسیایی‌آمریکایی‌ها معتقدند که فرزندانشان که از نظر تحصیلی عالی بودند، به این دلیل که اصالتاً آسیایی بودند، از دست رفته‌اند.
اما گروه دیگری به نام «آسیایی‌آمریکایی‌هایی که عدالت را پیش می‌برند» روش مخالف را در پیش گرفتند و در بیانیه‌ای گفتند که اقدام مثبت ضروری است زیرا «واقعیت این است که نژاد همچنان به‌طور ناعادلانه فرصت‌های آموزشی را برای دانش‌آموزان رنگین پوست محدود می‌کند». این گروه افزود که «شاخص‌های عددی سرد مانند معدل نمرات و نمرات آزمون استاندارد شده این نابرابری‌ها را نشان می‌دهند و بزرگ‌تر می‌کنند».
برایان تی فیتزپاتریک، استاد حقوق در دانشگاه واندربیلت، گفت که زمان اصلاح دوره فرا رسیده است.
او می‌گوید: «در پی جنبش زندگی سیاه‌پوستان مهم است، دانشگاه‌ها به حدی درگیر ترجیحات نژادی شده‌اند که من در 15 سال حضورم در دانشگاه ندیده‌ام. “به نظر می رسد که دیگر هیچ چیز مهم تر از مسابقه نیست.”
لی سی بولینگر، رئیس دانشگاه کلمبیا، درسی مخالف از بحث ملی در مورد عدالت نژادی گرفت. او در بیانیه ای گفت: آگاهی عمومی از تأثیر بی امان نژادپرستی مستلزم تعهد مجدد به اقدام مثبت است، نه کنار گذاشتن آن.
نظرسنجی ها سطوح متناقضی از حمایت از اقدام مثبت را نشان داده اند. اکثر آمریکایی ها معتقدند که ترویج تنوع نژادی و قومیتی در محل کار مهم است و هنوز نژادپرستی در جامعه آمریکا وجود دارد. با این وجود، نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو در سال 2019 نشان داد که 73 درصد از آمریکایی‌ها گفته‌اند کالج‌ها و دانشگاه‌ها نباید نژاد یا قومیت را هنگام تصمیم‌گیری درباره پذیرش دانشجو در نظر بگیرند.
و در سال 2020، رای دهندگان کالیفرنیا از لغو ممنوعیت ایالتی در مورد در نظر گرفتن نژاد، قومیت و جنسیت در آموزش عالی دولتی و مشاغل و قراردادهای دولتی خودداری کردند.
تصمیم برای بررسی مجدد اقدام مثبت در شرایطی اتخاذ می‌شود که اعتبار پذیرش‌های دانشگاه نخبگان از جهت‌های دیگر مورد حمله قرار گرفته است. تحقیقات فدرال موسوم به Operation Varsity Blues نشان داد که یک طرح گسترده برای پذیرش دانشجویان در دانشگاه‌های معتبر به‌عنوان استخدام‌کنندگان جعلی ورزشی، یا با تقلب در امتحانات ورودی کالج، در ازای دریافت رشوه از والدین ثروتمند. سرکرده باند مشاور پذیرش بود و این پرونده مستقیماً دانشگاه ها را درگیر نمی کرد.
شکایتی که در ماه جاری در دادگاه فدرال تنظیم شد، 16 دانشگاه و کالج خصوصی برجسته کشور را متهم کرد که برای کاهش کمک مالی به دانشجویان پذیرفته شده از طریق یک کارتل تعیین قیمت، توطئه کردند. دانشگاه های متهم تخلف را رد کرده اند.
در سال 2016، دادگاه عالی یک برنامه پذیرش در دانشگاه تگزاس در آستین را تأیید کرد و اعلام کرد که مقامات آنجا می توانند نژاد را به عنوان عاملی برای اطمینان از تنوع دانشجویان در نظر بگیرند. رای 4 به 3 بود. (قاضی آنتونین اسکالیا چند ماه قبل فوت کرده بود و قاضی النا کاگان کنار گذاشته شد.)
قاضی آنتونی ام. کندی در نوشتن برای اکثریت گفت که دادگاه ها باید به دانشگاه ها آزادی عمل اساسی و نه کامل در طراحی برنامه های پذیرش خود بدهند.
روث بادر گینزبورگ، استفن جی بریر و سونیا سوتومایور به او پیوستند. قاضی گینزبورگ در مصاحبه ای نه چندان طولانی پس از تصمیم گیری در مورد پرونده تگزاس گفت که این پرونده دوام خواهد داشت.
قاضی گینزبورگ گفت: «انتظار ندارم که ما شاهد اقدام مثبت دیگری باشیم، حداقل در زمینه آموزش».
شش سال بعد، تنها دو عضو اکثریت در پرونده تگزاس در دادگاه باقی می مانند. قاضی کندی در سال 2018 بازنشسته شد و قاضی برت ام. کاوانا جایگزین او شد و قاضی گینزبورگ در سال 2020 درگذشت و قاضی امی کونی بارت جایگزین او شد.
پس از محاصره طولانی مدت نامزدی باراک اوباما توسط جمهوری خواهان سنا، قاضی اسکالیا جای خود را به قاضی نیل ام. گورسوش داد. هر سه قاضی جدید توسط رئیس جمهور دونالد جی. ترامپ منصوب شدند.
تصمیم تگزاس اساساً دوباره Grutter v. بولینگر، تصمیمی در سال 2003 که در آن دیوان عالی برنامه های پذیرش کل نگر را تایید کرد و گفت که در نظر گرفتن نژاد به عنوان یکی از عوامل برای دستیابی به تنوع آموزشی مجاز است. قاضی ساندرا دی اوکانر که در آن پرونده برای اکثریت نوشته بود، گفت که انتظار دارد «25 سال بعد» دیگر «استفاده از ترجیحات نژادی دیگر ضروری نباشد».
دادگاه اکنون آماده است تا قبل از پایان مهلت قاضی اوکانر اقدام کند.
