بر اساس یک تحلیل جهانی جدید، کودکان در طول همه‌گیری کووید دچار نقص‌های یادگیری شدند که حدود یک سوم دانش و مهارت‌های یک سال تحصیلی را تشکیل می‌داد و بیش از دو سال بعد از آن آسیب‌ها بهبود نیافته بودند.
به گفته محققان، تأخیر در یادگیری و پسرفت در کشورهای در حال توسعه و در میان دانش‌آموزان با پیش‌زمینه‌های کم درآمد شدیدتر بود و نابرابری‌های موجود را تشدید کرد و کودکان را در آموزش عالی و نیروی کار تهدید کرد.
این تحلیل که روز دوشنبه در مجله Nature Human Behavior منتشر شد و بر اساس داده‌های 15 کشور منتشر شد، جامع‌ترین گزارش تا به امروز را از مشکلات تحصیلی ناشی از همه‌گیری ارائه کرد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که چالش‌های یادگیری از راه دور – همراه با سایر عوامل استرس‌زا که کودکان و خانواده‌ها را در سرتاسر همه‌گیری مبتلا می‌کردند – با بازگشایی درهای مدرسه اصلاح نشدند.
باستین بتیوزر، محقق مرکز تحقیقات نابرابری های اجتماعی در ساینس پو در پاریس، که یکی از نویسندگان این مقاله بود، می گوید: «برای بازیابی آنچه از دست رفته است، ما باید کاری بیش از بازگشت به حالت عادی انجام دهیم. باز بینی. او از مقامات سراسر جهان خواست تا برنامه‌های تابستانی فشرده و ابتکارات آموزشی ارائه دهند که دانش‌آموزان فقیرتری را که بیشتر از همه عقب مانده‌اند، هدف قرار دهند.
توماس کین، مدیر دانشکده مرکز تحقیقات سیاست آموزشی در هاروارد، که وقفه مدارس در ایالات متحده را مطالعه کرده است، تحلیل جهانی را بررسی کرد. او گفت بدون مداخله فوری و تهاجمی، “از دست دادن یادگیری طولانی ترین و ناعادلانه ترین میراث همه گیری خواهد بود.”
قبل از کووید، بحران‌هایی مانند زلزله 2005 کشمیر، شیوع ابولا در غرب آفریقا در سال 2014 و اعتصاب معلمان در آرژانتین نشان داد که غیبت طولانی‌مدت از مدرسه می‌تواند اثرات پایداری داشته باشد. اما هیچ‌کدام با دامنه کووید مقایسه نشدند: به گفته یونیسف، حدود 1.6 میلیارد کودک در سراسر جهان زمان قابل توجهی از کلاس درس را در طول اوج همه‌گیری از دست دادند.
برای تعیین کمیت تأثیر، محققان یافته‌های 42 مطالعه مختلف را که بین مارس 2020 و آگوست 2022 منتشر شده بود، ترکیب کردند که شامل کشورهای با درآمد متوسط و بالا در قاره آمریکا، اروپا و جنوب آفریقا می‌شد. کسری‌های آموزشی جهانی معادل حدود 35 درصد از یک سال تحصیلی بود و در سال‌های بعد «به‌طور باورنکردنی ثابت» باقی ماند. Betthäuser گفت، به عنوان دانش آموزان از دست دادن زمین اضافی متوقف شد، اما همچنین شکست خورده است.
اطلاعات بیشتر در مورد مدارس و آموزش و پرورش ایالات متحده
تاخیر در ریاضیات بدتر از خواندن بود. بتیوزر گفت، احتمالاً به این دلیل که ریاضیات به آموزش رسمی تری نیاز دارد و به این دلیل که درک مطلب به طور کلی با رشد مغز با رشد کودکان بهبود می یابد. داده‌ها نشان می‌دهد که دانش‌آموزان دارای وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین‌تر، احتمالاً به این دلیل که با فضاهای مطالعه پر سر و صدا، اتصالات اینترنتی ناقص و آشفتگی اقتصادی مواجه بودند، بیشتر این بار را به دوش می‌کشیدند.
دکتر. دیمون کورب، یک متخصص اطفال رشدی و رفتاری که مرکز رشد ذهن‌ها را تأسیس کرد، از اینکه متوجه شد که کاستی‌های یادگیری در سطوح مختلف تحصیلی ثابت است، شگفت‌زده شد. او گفت که بسیاری از کودکان خردسالی که او آنها را درمان می‌کرد، برای ادغام مجدد در کلاس‌های درس به سرعت تلاش می‌کردند، زیرا آنها نیاز به یادگیری مجدد مهارت‌های اجتماعی اولیه داشتند. او گفت و نوجوانان با اختلالات اضطرابی “فراتر از هر چیزی که در حرفه ام دیده ام” به مدارس بازگشتند.
دکتر. کورب گفت که امیدوار است شاهد تحقیقات دقیق تری باشد که تأخیرها را در میان یادگیرندگان منحصر به فرد، مانند دانش آموزان مبتلا به اختلالات توجه یا اوتیسم، که پشت صفحه نمایش کامپیوتر گیر کرده اند و قادر به دسترسی به کمک ها نیستند، ببیند.
کسری بودجه در کشورهای با درآمد متوسط مانند برزیل، مکزیک و آفریقای جنوبی بیشتر از کشورهای با درآمد بالا مانند استرالیا بود. سوئد که عمدتاً از تعطیلی مدارس اجتناب می کرد، هیچ کسری عمده ای در عملکرد تحصیلی نشان نداد و دانمارک نیز عملکرد خوبی داشت. (دانمارک مدارس را تعطیل کرد، اما آقای بتیوزر گفت که ساختار رفاهی مستحکم این کشور ممکن است آن را در برابر عوامل استرس زا در جاهای دیگر محافظت کند.)
محققان کشورهای کم درآمد را از این تجزیه و تحلیل مستثنی کردند و گفتند که آنها اطلاعات کافی ندارند. آقای. Betthäuser گفت که او مشکوک است که ضرر و زیان در آن تنظیمات حتی بدتر باشد و خواستار تحقیقات بیشتر شد.
در ایالات متحده، یک مطالعه نشان داد که متوسط دانش آموز دولتی ابتدایی یا راهنمایی معادل نیم سال یادگیری ریاضی را از دست داده است و 6 درصد دانش آموزان در مناطقی بودند که بیش از یک سال کامل را از دست دادند. نمرات آزمون استاندارد ریاضی در سال 2022، در مقایسه با سال 2019، بیشترین کاهش را در سه دهه از زمان برگزاری اولین آزمون نشان می دهد.
این یافته‌ها دیدگاه بسیاری از والدین را به چالش می‌کشد، تقریباً نیمی از آنها در نظرسنجی‌های سال 2022 گفتند که فکر نمی‌کردند فرزندانشان در طول این همه‌گیری از دست داده باشند و تنها 9 درصد از آنها ابراز نگرانی کرده‌اند که آیا فرزندانشان به عقب می‌آیند یا خیر.
بررسی جداگانه نمرات آزمون از 2.1 میلیون دانش آموز در ایالات متحده تأثیرات نابرابری اقتصادی را برجسته کرد. دانش‌آموزان مدارس در جوامع با سطح فقر بالا، بیشتر از دانش‌آموزان مدارس جوامع ثروتمندتر، در سال تحصیلی 2020-2021 بیشتر از راه دور به یادگیری پرداختند، و دانش‌آموزان مدارس فقیرتر زمانی که از راه دور بودند، کاهش شدیدتری را در عملکرد تجربه کردند.
شان رردون، استاد فقر و نابرابری در آموزش در دانشگاه استنفورد، می‌گوید: «تخصیص کامل این کسری‌ها به تعطیلی مدارس به معنای از دست دادن مکانیسم‌های موجود در اینجا است». دانش‌آموزان محروم با حواس‌پرتی‌های بی‌شماری مواجه شدند، زیرا والدین شغل خود را از دست دادند و دیگرانی که کارهای ضروری را انجام می‌دادند با نرخ‌های بسیار زیاد آلوده شدند.
تحلیلگران همچنین دریافتند که حتی در مناطقی که در بیشتر سال‌های 2020-2021 دور بودند، مدارس فقیرتر دو برابر بیشتر از مدارس ثروتمند در همان مناطق پیشرفت یادگیری خود را از دست دادند.
او می‌گوید: «توانایی یک کودک برای یادگیری و توانایی یک معلم برای تدریس توسط عوامل بسیاری فراتر از حضور فیزیکی آنها در ساختمان شکل می‌گیرد. رردون گفت. «اگر همه به یک اندازه و یکباره عقب افتاده بودند، احتمالاً بر شانس شما برای ورود به دانشگاه تأثیر نمی گذاشت. اما زمانی که اثر متفاوت باشد، می‌تواند نابرابری را تا بزرگسالی برای کل نسل تشدید کند. این در سطح جهانی نگران‌کننده است.»
از آنجایی که کودکان ظرفیت محدودی برای جذب مواد جدید دارند، آقای. بتیوزر گفت، معلمان نمی توانند به سادگی سریع تر حرکت کنند یا ساعات مدرسه را افزایش دهند، و مداخلات سنتی مانند تدریس خصوصی به ندرت گروه های محروم را هدف قرار می دهد. او گفت که بدون راه‌حل‌های خلاقانه، بازار کار باید «برای تأثیرات پایین‌دستی جدی آماده شود».
به گفته اریک هانوشک، اقتصاددان مؤسسه هوور در استنفورد، کودکانی که در دوران همه‌گیری در مدرسه بودند، در صورت جبران نشدن کسری‌ها، ممکن است حدود 70 هزار دلار در طول عمر خود از دست بدهند. در برخی ایالت‌ها، دانش‌آموزان دوران همه‌گیری در نهایت می‌توانند تقریباً 10 درصد کمتر از کسانی که درست قبل از همه‌گیری تحصیل کرده‌اند، درآمد کسب کنند.
به گفته او، زیان های اجتماعی می تواند به 28 تریلیون دلار در بقیه قرن برسد.
