اداره حمل و نقل آمریکا، که استانداردهای ایمنی را برای حمل و نقل جهانی تعیین می کند، اخیراً تأییدیه اولیه را برای برخی از کشتی های آمونیاکی و زیرساخت های سوخت رسانی، از جمله طرحی از صنایع سنگین سامسونگ، یکی از بزرگترین کشتی سازان جهان، اعطا کرده است. چنین کشتی‌هایی می‌توانند ظرف چند سال آینده به دریاها برسند، زیرا چندین شرکت قول تحویل در سال 2024 داده‌اند. در حالی که سوخت به موتورهای جدید و سیستم‌های سوخت‌رسانی جدید نیاز دارد، تعویض آن با سوخت‌های فسیلی که امروزه کشتی‌ها می‌سوزاند می‌تواند به ایجاد یک فرورفتگی چشمگیر کمک کند. انتشار جهانی کربن
و برخی از شرکت ها حتی بیشتر به آینده نگاه می کنند، با Amogy مستقر در نیویورک در اوایل سال جاری نزدیک به 50 میلیون دلار جمع آوری کرد تا از این ماده شیمیایی برای سلول های سوختی استفاده کند که وعده کاهش انتشار گازهای گلخانه ای بیشتر را می دهد.
کشتیرانی حدود 3 درصد از انتشار دی اکسید کربن جهانی را تشکیل می دهد. اگر آزمایش‌های اولیه برای آمونیاک یا سایر سوخت‌های جایگزین نشان‌دهنده سیستم‌های مقیاس‌پذیر باشد، این فناوری‌های جدید می‌توانند به صنعت کشتیرانی کمک کنند تا از سوخت‌های فسیلی دور شده و انتشار گازهای گلخانه‌ای که باعث تغییرات آب و هوایی می‌شوند را کاهش دهد.
آمونیاک به دلیل چگالی انرژی بالا – مقدار انرژی که می تواند در یک حجم مشخص بسته بندی شود – جذاب است. در حالی که معمولاً به صورت گاز یافت می‌شود، می‌توان آن را در فشارهای نسبتاً کم فشرده کرد و به یک مایع قابل حمل آسان تبدیل کرد.
آمونیاک یک ماده شیمیایی آشنا برای شرکت های حمل و نقل است. در سطح جهان سالانه حدود 200 میلیون تن از آن تولید می شود که حدود سه چهارم آن صرف تولید کود می شود. بسیاری از بنادر در حال حاضر نوعی ذخیره آمونیاک برای حمل و نقل دارند.
با این حال، این ماده شیمیایی با چالش هایی همراه است. سوزاندن آمونیاک به عنوان سوخت می تواند اکسیدهای نیتروژن (NOx) ایجاد کند. مادلین رز، مدیر کمپین آب و هوا در محیط زیست پاسیفیک، یک سازمان محیط زیست، می گوید این ترکیبات گازهای گلخانه ای هستند که می توانند به سلامت انسان و حیوانات نیز آسیب برسانند.
اما اگر کشتی‌ها به جای آن از آمونیاک برای پیل‌های سوختی استفاده کنند، می‌توان از مشکل ایجاد آلودگی NOx جلوگیری کرد.
