فرارو- فال از آثار ادبی است، از باورهای کهن، این مرز و بوم است. در گذشته ساکنان این دیار به نویسندگانی روی می آوردند که فکر می کردند حق بهره مندی از این واژه را دارند. اما در گذر زمان تنها یاد حافظ در فرهنگ عامه باقی مانده است.
خت عضار یار که بغرفت ماه از و
کوش کلک ایست لیک به در راه او نیست
ابروي دوست كوشه مهراب دولت است
آنجاست که من چهره ام را دارم و به آن نیاز دارم
از وِ ای جرعه نوش مجلس جم سین پاک دار
کآینه‌ایست جام جهان بین که از او
كرد اهل سومعه‌ام كرد مي‌ـست
Ин дод бин кх نام من шد زییا آز о
سلطان غم هر آن که توادن بگو بکن
من بردهام به بده فروشان پانا از و
لامپ آفتابی است
کو برفروز مشاهله سوبهگاه از و
ابی به جزیدی اکیمی ما فشان
به توان استرد حروف غنا از و
حافيز كه ساز مترب اشاق كرد
خلی مباد آرین این بزمگاه از و
به نظر شما شهر گدایان است؟
روزی بود که از پادشاه یاد می کردم
شرح لغت نامه: ماه به استاره رخصاره زيباي دوست
تفسیر عرفانی:
زیبایی چهره دوست چنان است که ماه از شرم تاریک می شود، اما راهی برای بیرون آمدن از آن نیست. معنای این شعر این است که دوست راهی برای ترک میدان عشق ندارد، مگر آن که درد عشق را با خود حمل کنند و به یاری دین به اقبال برسند.
تفسیر شعر:
هر کاری در این دنیا انجام دهید، حتی اگر ذره ای باشد، چه خوب و چه بد، نتیجه آن را در آن دنیا خواهید دید. پس بهتر است اعمال شما نیکو باشد تا برای آخرت برآورده شود.
