شرکت‌های معدنی در کنگو و روسیه قبلاً گفته‌اند که قصد دارند تولید ژرمانیوم را برای تامین تقاضا افزایش دهند. برخی از کشورهای غربی از جمله ایالات متحده، کانادا، آلمان و ژاپن نیز این مواد را تولید می کنند، اما افزایش تولید می تواند دشوار باشد. فرآیند استخراج معدن باعث آلودگی قابل توجهی می شود که یکی از دلایلی بود که تولید در ابتدا به چین منتقل شد.
غرب باید نوآوری خود را در فرآیندهای جدید برای جداسازی و خالص سازی فلزات کمیاب تسریع کند. در غیر این صورت، ممکن است مجبور شود مقررات زیست محیطی را که تکنیک های جداسازی و تصفیه سنتی در غرب را محدود می کند، کاهش دهد.
آیا کنترل صادرات چین می تواند به اندازه کنترل های آمریکایی موفق باشد؟
احتمالا نه. ژرمانیوم و گالیوم را می توان در جاهای دیگر استخراج کرد. اما فناوری‌های پیشرفته از نظر دسترسی محدودتر هستند. برای مثال، ماشین‌های لیتوگرافی EUV که ایالات متحده می‌خواست از صادرات آنها به چین منع شود، توسط یک شرکت ساخته می‌شود. سارا بائرل دانزمن، دانشیار مطالعات بین‌المللی در دانشگاه بلومینگتون ایندیانا می‌گوید: «اگر فناوری‌ها در بازارهای دیگر در دسترس باشند، کنترل صادرات چندان مؤثر نیست.
او می گوید که ایالات متحده مزیت های دیگری نیز دارد که باعث می شود کنترل صادرات کارآمدتر عمل کند، مانند اهمیت بین المللی دلار. محدودیت‌های تراشه‌های ایالات متحده اثری فراسرزمینی دارند زیرا شرکت‌ها می‌ترسند در صورت عدم رعایت آنها تحریم شوند. آنها می توانند از دریافت پرداخت به دلار آمریکا مستثنی شوند.
بائرل دانزمن می افزاید: برای چین، کنترل های صادراتی می تواند به اقتصاد خود لطمه بزند، زیرا این کشور بیشتر از ایالات متحده به تجارت صادرات متکی است. محدود کردن شرکت های چینی برای همکاری با سایر نقاط جهان، تجارت آنها را تضعیف خواهد کرد. “مگر اینکه [China] قرار است ژاپن و کره جنوبی و اتحادیه اروپا را به توافق برسانند که با ایالات متحده تجارت نکنند، برای اینکه واقعاً چنین استراتژی را اجرا کند، نه تنها باید صادرات به ایالات متحده را متوقف کند، بلکه باید صادرات به آمریکا را متوقف کند. اساساً در همه جا،” او می گوید.
آیا چین قبلا صادرات مواد خام حیاتی را محدود کرده است؟
این اولین بار نیست که چین تلاش می کند صادرات مواد خام را محدود کند. در سال 2010، به دلیل علاقه به حفظ محیط زیست، تخصیص عناصر کمیاب خاکی موجود برای صادرات را تا 40 درصد کاهش داد. در همان سال، این کشور به ممنوعیت غیررسمی صادرات مواد کمیاب به ژاپن به دلیل اختلافات ارضی متهم شد.
عناصر خاکی کمیاب در ساخت انواع محصولات از جمله آهنربا، موتور، باتری و چراغ های LED استفاده می شوند. این سهمیه بعداً توسط ایالات متحده، اتحادیه اروپا و ژاپن در یک مناقشه سازمان تجارت جهانی به چالش کشیده شد. توجیهات حفاظت از محیط زیست چین هیئت حل و فصل را متقاعد نکرد. این کشور علیه چین حکم داد و از آن خواست که محدودیت ها را لغو کند، که در سال 2015 اتفاق افتاد.
این بار، دولت ژاپن دوباره گفته است که می‌تواند این موضوع را با سازمان تجارت جهانی مطرح کند، اما چین احتمالاً مانند دفعه قبل نیازی به نگرانی در مورد آن نخواهد داشت. با افزایش حمایت گرایی تجاری و سیاست های حفظ خود زنجیره تامین در دوران همه گیری، سازمان به طور فزاینده ای اقتدار خود را در بین کشورهای عضو از دست داده است. “امروز WTO کمتر مرتبط است و چین در تلاش است تا یک استدلال سیاسی دقیق‌تر برای حمایت از اقدامات خود بیابد.” لو می گوید.
