جیمز کوردن و خطرات دوست داشتنی بودن

همه اینها فقط یک روز دیگر در رسانه های مبتنی بر اینترنت بود، جایی که خواسته های الگوریتم ها منجر به رعایت عدالت افراد مشهور به طور منظم می شود. با این حال، مانند بسیاری از چنین بروهاها، سرنخ هایی از نقاط نرم در فرهنگ، به شکنندگی هایی که قبلاً وجود داشت، ارائه می دهد. پس‌زمینه این است که کوردن، که قصد کناره‌گیری از برنامه‌اش را در سال آینده دارد، بخشی از منظره آخر شب است که اگر نه یک بحران، در حال گذر از یک دوره گذار است. اندکی پس از اینکه ترور نوآ اعلام کرد که می خواهد ترک کند، به طور ناگهانی اعلام کرد که در حال پایان دادن به حضورش در «دیلی شو» است. (آخرین شایعه این است که او توسط کمیته ای از میزبانان جایگزین خواهد شد.)

رتبه بندی برنامه های گفتگوی آخر شب سال هاست که کاهش یافته است. این حس رو به رشدی وجود دارد که چنین برنامه های همیشه موضوعی در سرویس های استریم مناسب نیستند. با کمرنگ شدن ارتباط شبکه‌ها، زمزمه‌هایی مبنی بر تغییر چشمگیرتر به خط‌آپ‌ها شنیده می‌شود، از جمله موسسات مشهور NBC «The Tonight Show» و «Late Night With Seth Meyers».

ما در لحظه‌ای هستیم که بینندگان این سوال را مطرح می‌کنند که ما می‌خواهیم این برنامه‌ها چیست و چه چیزی یک مجری موفق را ایجاد می‌کند. برای برخی از مدیران شبکه در دهه گذشته، پاسخ به وضوح دوست داشتنی بودن است. آن‌ها بر اجراکنندگانی تاکید کرده‌اند که مخاطب می‌تواند با آن‌ها ارتباط برقرار کند، ستاره‌ای که برای استفاده از عبارتی که در دوره پیش از ترامپ یک تورنسل سیاسی بود، دوست داشتید با آنها آبجو بنوشید. جیمز کوردن آن مرد بود.

او که اغلب به‌عنوان ظاهراً ظاهراً از ناکجاآباد توصیف می‌شود (که در غیر این صورت به عنوان انگلستان شناخته می‌شود)، خود را مردی معمولی، تحقیرکننده، سریع خنده و مشتاق راضی کردن معرفی کرد. قطعه امضای او، «کاراوکه کارپول»، این شاهکار را به ارمغان آورد که سوپراستارهای موسیقی پاپ را نیز ساده و قابل ارتباط به نظر می‌رساند و تلویزیونی جذاب و تبلیغی عالی را ایجاد می‌کند. تاک شو کمال.

کوردن در واقع اصلا معمولی نیست. او یک بازیگر مشهور و ستاره با استعداد برادوی است. همانطور که اتفاق می افتد، او شغل آخر شب را به دلیل بازی برنده تونی در نمایشنامه موفق «یک مرد، دو گوونر» در بخش کوچکی به دست آورد و آخرین درام او را می توان به عنوان یک تماس به نقطه اوج کمیک آن نمایش دانست. ، جایی که شخصیت بدشانس او ​​ناامیدانه سعی می کند به یک پیشخدمت ناتوان کمک کند. اما شخصیت تاک شوی او، مانند شخصیت همیشه پسرانه جیمی فالون، به استعدادهای کمیک و موسیقیایی او تکیه نمی کرد، بلکه به این موضوع که چگونه از آنها بهره می برد تا به نظر یک دلبند باغی به نظر برسد، تکیه نداشت.