یادداشت ویراستار: جف پرلمن نویسنده 10 کتاب از جمله آخرین “آخرین قهرمان مردمی: زندگی و اسطوره بو جکسون” است که از سوی مارینر بوکز منتشر خواهد شد. دیدگاه های مطرح شده در اینجا خود هستند. نظر بیشتر را در CNN بخوانید.
CNN
–
تاریخچه چهارشنبه شب، زمانی که آرون قاضی، یانکی‌ها، شصت و یکمین ران خانگی خود را به ثمر رساند، ساخته شد.
چگونه بدانم تاریخ ساخته شده است؟ زیرا لیگ برتر بیسبال بیشتر فصل را به یادآوری اینکه تاریخ در شرف ساختن بود، اختصاص داده است. این همه جا بوده است – در سراسر MLB.com، که توسط سران سخنگو شبکه MLB مورد بحث قرار گرفته است، بالا و پایین، چپ و راست در میان غرفه های بی شمار پخش پخش می شود. تاریخ ساخته خواهد شد! باید تاریخ ساخت! تاریخی که قرار است ساخته شود، تاریخ شگفت انگیزی خواهد بود، زیرا، آه، تاریخی است.
خود کلمات (“تاریخچه” و “تاریخی”) به عنوان نقابی برای این واقعیت عمل کرده اند که – با اجازه دادن به استفاده گسترده از استروئید و هورمون رشد انسانی در طول دهه 1990 و اوایل دهه 2000 – لیگ اصلی بیس بال کتاب رکورد خود را ویران کرد و رسوا کرد و قاضی را رسوا کرد. شوت صرفاً (خمیازه) امتیاز خانگی لیگ آمریکا را به تساوی کشاند.
و اگر یک چیز از دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا آموخته باشیم، تکرار یک خط سود سودمندی دارد. کلمات به نحوی خود را در روان ما جا می دهند تا اینکه – پس از قرار گرفتن در معرض کافی – این فکر را هم اصیل و هم غیرقابل انکار در نظر می گیریم.
یا به عبارت دیگر: لیگ برتر بیسبال شدیداً از شما می‌خواهد که باور کنید 61مین هومر قاضی تاریخی است.
و حقیقت تاسف بار این است: اینطور نیست. و دلیلش خود لیگ برتر بیسبال است.
زمانی که راجر ماریس از تیم یانکیز در سال 1961 با 61 دنگر رکورد بیب روث در یک فصل خانگی را تحت الشعاع قرار داد، بسیاری تصور می کردند که این یکی از بزرگترین دستاوردها در علم ورزش است. بله، منتقدان و شکاکانی (همانطور که همیشه وجود دارند) وجود داشت: 61 نفر هومر ماریس در 161 بازی حضور داشتند، در حالی که بازی روث در سال 154 برگزار شد. .
اما، با گذشت چندین دهه، 61 ماریس افزایش یافت. شما می‌توانید یک طرفدار وفادار یانکی، یک طرفدار معمولی فرشته‌ها، یک غیرهوادار بی‌تفاوت باشید – و به احتمال زیاد هنوز با 61 آشنا بودید. این‌گونه بود که مایل استون‌های بیسبال در گذشته کار می‌کردند – 56 بازی ضربه‌های زنجیره‌ای جو دی ماجیو صرفاً تاریخ بیسبال نبود. ، بت آمریکایی تاریخ. همین امر در مورد 755 خانه شغلی هنک آرون و برای 61 خانه ماریس صدق کرد. آنها اهمیت داشتند. مهم بودند. آنها امتحان خود را پس دادند.
و سپس، در دهه 1990، اتفاقی افتاد. در آن زمان، من یک نویسنده بیسبال برای Sports Illustrated بودم، تا حدودی متحیر بودم، اما نسبتاً نمی دانستم که چرا بچه هایی که زمانی بدنشان چوب چوب شور بود، به سرعت به تمرینات بهاری که شبیه گرده افشانی متقابل ایواندر هالیفیلد و دیوید میکل آنژ بود، گزارش دادند. هنگامی که در سال 1998، ماریس 61 نه یک، بلکه دو ستاره بسیار خوب برای واقعی بودن، از مارک مک گوایر (که 70 ران خانگی را به ثمر رساند) و سامی سوسا (66 نفر متواضع تر)، یک ملت پیشی گرفت. برخاست و جشن گرفت و مردان را هدیه خدایان دانست. نشریه خود من مک‌گوایر و سوسا را به عنوان بهترین ورزشکار سال معرفی کرد و چهره‌های حجیم آنها را روی جلد مجله با توگا پوشانده بود.
خیلی زود، از آنجایی که بازیکنان بیشتر و بیشتری تحت تغییرات بدنی چشمگیر قرار گرفتند، صحبت ها به سمت داروهای تقویت کننده عملکرد (PEDs) مانند استروئیدها و هورمون رشد انسانی رفت. یک نگهدارنده پشتیبان از یک خبرنگار (خارج از رکورد) در مورد زمین بازی ناهموار شکایت می کند. یک آبمیوه‌گیری آشکار می‌تواند افزودنی‌های عضلانی‌اش را با استناد به «رژیم آبمیوه» (چشمک، چشمک) یا «این خرماهای شگفت‌انگیز که مادرم درست می‌کند» توضیح دهد.
در داخل جعبه‌های مطبوعاتی، می‌گفتیم که باور کردن آن‌چه که پیش روی ما رخ می‌دهد به طور فزاینده‌ای غیرممکن است. بردی اندرسون از بالتیمور، که قبلاً در مجموع 21 مسابقه خانگی در یک فصل پربازدید داشت، وقتی به 50 رسید، ابروها (و سؤالات بی‌پاسخ) را بالا برد. چرا آن مرد پایه دوم 35 ساله پشتش آکنه دارد؟
وقتی در سال 2001، بری باندز از سانفرانسیسکو، رکورد مک‌گوایر را با 73 هومر شکست، همه می‌دانستیم که این کار مزخرف است. نه برخی از ما – همه ما. اینجا مردی بود، در سن 36 سالگی، با عضلات در حال رشد در بالای ماهیچه ها و اندازه جمجمه که – همانطور که در زندگی نامه باندز گزارش کردم، “Love Me Hate Me” – در سال های اخیر واقعاً افزایش یافته بود (این کار از نظر فیزیکی بدون کمک غیرممکن است. HGH). شبی که باندز از مک گوایر گذشت، من در سانفرانسیسکو بودم، و این… احمقانه بود. خیلی احمق لعنتی هواداران محلی ایستاده بودند و تشویق می کردند، اما این احساس صاف و بی معنی و کمی شرم آور بود. مثل دیدن انگشت شست جعلی یک شعبده باز.
در تمام این مدت، لیگ برتر بیسبال و اتحادیه بازیکنان بیسبال لیگ برتر … هیچ کاری انجام ندادند. هوم ران ها کسب و کار بسیار خوبی بودند، بنابراین مالکان تیم ها سوء ظن PED را کنار گذاشتند، در حالی که اتحادیه به صراحت اعلام کرد که از آزمایش بازیکنانش به هر روش روشمند و تاثیرگذار خودداری می کند. نتیجه، هیجان موقت توپ طولانی و به دنبال آن درک آرام و در عین حال خردکننده (توسط اکثر شرکت کنندگان در بازی) بود که کتاب رکورد بی معنی شده است. چیزهای بی اهمیت: باندز در چند خانه شغلی موفق شد؟ (من بیوگرافی خود را نوشت و هیچ ایده ای ندارند).
سرانجام، در سال 2002، اتحادیه و اتحادیه با انجام آزمایشات پیمایشی موافقت کردند، به دنبال آن آزمایش ادرار برای PED در سال 2004، آزمایش آمفتامین در سال 2006 و آزمایش خون برای HGH در سال 2012 ممنوع شد. راب مانفرد، کمیسر لیگ برتر، در سال 2016 گفت: «ما دائماً آن برنامه (آزمایش) را بهبود می‌دهیم. «علم بهتر می‌شود. و درست است که پنجره های تشخیص در برخی مواد طولانی شده است – پنجره های تشخیص، به این معنی که دوره های زمانی که در آن شما می توانید یک ماده را در بدن شخصی تشخیص دهید بهبود یافته است. فقط علم بهتر می شود.»
با انفجار روز چهارشنبه در تورنتو، قاضی و ماریس برای این مسابقه با هم برابر هستند هفتم اکثر بازی‌های خانگی تک‌فصل تمام دوران – پشت سر باندز، دو سال بزرگ مک‌گوایر و سه (بله، سه) حمله‌های بی‌معنی با توپ بلند از سوسا. به همین دلیل است که وقتی شنیدم مایکل کی، گوینده فوق‌العاده یانکی‌ها، لحظه قاضی را با این جمله جشن می‌گیرد: «او در حال تعقیب تاریخ است! و حالا او آن را درست می کند!» خوب من چیزی جز غم حس نکردم
از یک طرف، این بازیکن 30 ساله سال‌هاست که فصلی را پشت سر گذاشته است – او فقط جایزه MVP AL را به دست آورده است، و در حال حاضر در صف تبدیل شدن به اولین برنده سه گانه یانکی ها از زمان میکی مانتل است. 1956.
این باید یک زمان تاریخی برای بیسبال باشد.
این باید یک زمان تاریخی برای هارون قاضی باشد.
در عوض، حرص و طمع بیسبال را نابود کرد – و تاریخ آن را با خود برد.
نسخه قبلی این نسخه شامل تعداد اشتباهی از هوم اجراها برای Mark McGwire بود. او در سال 1998 70 هوم ران زد.
