در محاکمه ای که این هفته آغاز شد، دادستان ها گفتند که قربانیان این پرونده همگی روسپی هایی بودند که در خیابان سن برناردو، یک منطقه بدنام چراغ قرمز کار می کردند، و آنها را گرفتند و به مناطق خلوت بردند، جایی که از پشت به آنها شلیک کردند. سر.
ایسیدرو آلانیز، دادستان منطقه وب، به هیئت منصفه گفت که قربانیان – ملیسا رامیرز، کلودین آن لوئرا، گیزلدا آلیسیا کانتو و ژانل اورتیز – مادران، دختران و خواهران با خانواده‌هایی بودند که آنها را دوست داشتند.
او گفت که دادستانی مجموعه‌ای از شواهد پزشکی قانونی و همچنین اعترافات ضبط شده 9 ساعته را ارائه خواهد کرد تا ثابت کند آقای. اورتیز این جنایات را مرتکب شد.
آقای دکتر گفت: «پرونده درباره مردی است که به نشان خود خیانت کرده است. آلانیز به هیئت منصفه گفت. «او به کشورش خیانت کرد. به خانواده اش خیانت کرد. او برای نیازهای خودخواهانه خود به جامعه خود خیانت کرد.»
اما جوئل پرز، خطاب به هیئت منصفه برای دفاع، گفت: اورتیز یک قاتل نبود، بلکه یک افسر مجری قانون بود که به اشتباه توسط زنی که تحت فشار قرار داشت شناسایی شده بود. وی در زمان دستگیری گفت: آقای … اورتیز از یک سری مشکلات روانی، از جمله افسردگی و اضطراب رنج می برد، و در طول اعترافات ادعایی خود، در تلاش برای پایان دادن به بازجویی که بیش از 9 ساعت به طول انجامیده بود، فقط مطالبی را که در روزنامه ها خوانده بود، بازگرداند.
او گفت: «این یک مرد شکست خورده است.
آقای. اورتیز، 39 ساله، که کت و شلوار مشکی، پیراهن خاکستری و کراوات شرابی به تن داشت، به‌طور مشهودی متزلزل به نظر می‌رسید، و گاهی عینک‌هایش را برمی‌داشت و سرش را تکان می‌داد، زیرا دادستان‌ها و شاهدان او را به‌عنوان درنده‌ای ترسیم می‌کردند که قربانیان آسیب‌پذیر را در حاشیه جامعه هدف قرار داده بود. .
