برلین – دمیتری وروبل، هنرمند-محرک روسی که بیشتر به خاطر نقاشی دیواری حیرت‌انگیز روی دیوار برلین که رهبر شوروی لئونید برژنف را در حال بوسه‌ای فربه بر دهان اریش هونکر، رهبر آلمان شرقی نشان می‌داد، شهرت داشت، روز شنبه در برلین درگذشت. او 62 سال داشت.
همسر و شریک هنری قدیمی وی، ویکتوریا تیموفیوا، گفت که علت نارسایی قلبی ناشی از عفونت کووید-19 بوده است.
در سال 1990، سال اتحاد مجدد آلمان، آقای. وروبل یکی از 117 هنرمندی از 21 کشور بود که بر روی قسمتی از دیوار برلین که سال قبل فرو ریخته بود فرود آمد. او با رنگ و نردبان، نسخه‌ای بزرگ‌تر از عکسی که در سال 1979 از بوسه‌ای بین آقای دکتر ساخته شده بود را بازسازی کرد. برژنف و آقای. هونکر.
زیر آن به روسی و آلمانی توضیحی نوشت: «پروردگارا، به من قدرتی بده تا از این عشق مرگبار جان سالم به در ببرم».
در آن زمان کمونیسم در سراسر جهان در حال سقوط بود، و اتحاد جماهیر شوروی برای این جهان دیری نپایید. آقای. هونکر بیکار بود و آقای. برژنف مرده بود.
اما این نقاشی دیواری به عنوان تفسیری خرابکارانه در مورد روش‌های منحل‌شده یک سیستم در حال مرگ، زندگی خود را به خود گرفت.
روزنامه آلمانی اشپیگل در سال 2009 نوشت: «بیش از هر اثر هنری دیگری، این نماد پیروزی مسالمت آمیز بر امپراتوری کثیف رهبران کهنه کمونیست است».
روزنامه برلین تاگس اشپیگل آن را “نماد صلح، عشق و تجاوز از هر نوع” نامید.
این تصویر به نمادی از برلین آزاد، گرافیتی و هنری دهه 1990 تبدیل شد. با گذشت بیش از سه دهه، این نقاشی یکی از پرعکس‌ترین نقاشی‌های دیواری در برلین است و روی تی‌شرت‌ها، لیوان‌ها و کارت پستال‌های بی‌شماری تکرار شده است.
آقای. وروبل گفت که این تصویر را از تصویری که در مجله فرانسوی پاریس مچ دیده بود کپی کرده است. این عکس توسط عکاس خبرنگار فرانسوی رژیس بوسو در سال 1979 در برلین شرقی، تنها چند مایل دورتر از جایی که بعداً به شهرت رسید، به مناسبت سی امین سالگرد آلمان شرقی گرفته شد.
اگرچه منظره دو رئیس سالخورده دولت که در حال بوسه‌ای درهم بر دهان بودند برای بسیاری از بینندگان مدرن غربی تکان‌دهنده بود، بسیاری از آنها تصور می‌کردند این تصویر صرفاً خلقت تخیل هنرمند است، اما این ژست یک سنت خاص در میان رهبران کمونیست بود. که از آن برای نماد همبستگی خود استفاده کردند.
دوستان فکر کردند آقای او در مصاحبه ای در سال 2013 با موسسه گوته که از سوی دولت تامین مالی شده بود، گفت وروبل دیوانه بود که می خواست روی دیوار برلین نقاشی کند، یادگاری از دوران گذشته. اما او می دانست که درگیر چیزی است.
او گفت: «من هیچ شکی در این مورد نداشتم. “فقط خیلی سرگرم کننده بود.”
در واقع، سادگی طنزآمیز و قدرت شوکه‌کردن این نقاشی به قدری طنین‌انداز بود که اغلب از آن کپی می‌شد و رهبران دیگر به جای آقای. برژنف و آقای. هونکر.
پس از حمله روسیه به اوکراین در ماه فوریه، نقاشی دیواری به طور موقت با یک تابلوی بوم پوشانده شد که گرهارد شرودر، صدراعظم سابق آلمان که لابی گر انرژی روسیه شده بود، در آغوش ولادیمیر وی. پوتین، رئیس جمهور روسیه بود.
دیمیتری وروبل در 14 ژوئیه 1960 در مسکو به دنیا آمد و تنها فرزند دو مهندس بود.
او نقاشی را در 15 سالگی شروع کرد و در بخش گرافیک موسسه آموزشی دولتی VI لنین مسکو تحصیل کرد. او در 18 سالگی ازدواج کرد و قبل از طلاق و ازدواج با خانم اولش صاحب سه فرزند شد. تیموفیوا که با او یک پسر داشت.
علاوه بر او، سه پسر به نام‌های میخائیل، اسکندر و آرتمی به یادگار مانده است. یک دختر، ناتالیا؛ و چهار نوه
پس از نقاشی دیواری برلین خود، آقای. وروبل در سال 1990 به مسکو بازگشت و در سال 2001 با یک تقویم محدود که 12 حال و هوای آقای مسکو را به تصویر می‌کشید، موفقیت‌هایی در آنجا پیدا کرد. پوتین
در سال 2009، مدتها پس از اینکه نقاشی دیواری او به یکی از مکان‌های دیدنی در هر برنامه سفر برلین تبدیل شد، او به برلین بازگشت تا آن را دوباره نقاشی کند.
گروه هنرمندان گالری ایست ساید، که دیوار پر از دیوار را مدیریت می کند، سطح آن را تمیز کرد و از هنرمندان خواست تا آثار معروف خود را با رنگ بادوام تر رنگ آمیزی کنند. آقای. وروبل در ابتدا وقتی فهمید که هنرمندان برای تلاش‌هایشان فقط 3000 یورو یا تقریباً 3000 دلار دستمزد می‌گیرند، مخالفت کرد، اما سرانجام این هزینه را پذیرفت و به هر حال تصویر معروف خود را دوباره نقاشی کرد.
این تنها پاداش مالی او برای کار بود. از آنجایی که این هنر عمومی بود، او حق چاپ تصویر خود را نداشت و هیچ‌گاه یک سنت از این کالا پول نگرفت، خانم. تیموفیوا گفت.
آقای. وروبل معتقد بود که نسخه دوم یک پیشرفت است. او در سال 2009 به اشپیگل گفت: «در دو دهه من نقاش بهتری شدم.
او در سال 2010 در برلین مستقر شد و به یکی از اعضای جامعه مهاجران روسیه تبدیل شد. در یک فضای نمایشگاهی کوچک در منطقه تونی پرنزلاور برگ، او و خانم. تیموفیوا یک استودیوی باز ایجاد کرد که در آن مردم می توانستند خلق آثار هنری و تعامل با آنها را تماشا کنند.
از دیگر آثار او در برلین، پروژه انجیلی بود، مجموعه‌ای از نقاشی‌ها که بر چهره افراد مشهور و معمولی متمرکز بود.
او عکس‌های کسل‌کننده‌ای از روزنامه‌ها گرفت که هیچ‌کس به آنها نگاه نمی‌کرد و از آن هنر ساخت. تیموفیوا گفت. “این روش او بود.”
او اخیراً در رسانه واقعیت مجازی کار می کرد و فضاهای نمایشگاهی را ایجاد می کرد که از طریق عینک واقعیت مجازی قابل مشاهده بود. خانم گفت، این به او چیزی را داد که مدتها هوس می کرد. تیموفیوا: بوم با اندازه نامحدود.
آقای. وروبل همچنین در سال 1990 به افتخار فیزیکدان هسته ای که قبل از تبدیل شدن به یک دگراندیش و فعال حقوق بشر، سلاح های گرما هسته ای تولید کرد، دومین نقاشی دیواری کمتر شناخته شده، “متشکرم، آندری ساخاروف” را روی دیوار برلین کشید.
پس از حمله روسیه به اوکراین، آقای. وروبل به منتقد صریح جنگ تبدیل شد.
خانم می‌گوید: «به‌خاطر تمام این وضعیت از فوریه، او جلوی چشمان من آتش گرفته بود. تیموفیوا، که در اودسا، اوکراین به دنیا آمد. “او بسیار خشمگین، بسیار غمگین، بسیار شرمنده بود.”
اما او برای همیشه با یک اثر، که در یک لحظه به دست او آمده بود، شناخته خواهد شد.
او در مصاحبه ای در سال 2013 گفت: «وقتی برای اولین بار دیوار برلین را دیدم، دقیقاً می دانستم چه چیزی را می خواهم نقاشی کنم: برژنف و هونکر.
او افزود: «تصویری برای برلین، برای آلمانی‌ها».
میلانا مازاوا گزارشی از واشنگتن ارائه کرد.
